پایان دوره ۳ ساله صدارت ژوزه مورینیو بر برنابئو کمی متفاوت تر از همیشه به نظر می رسد . برای ما و مورینیویی که همیشه به بدرقه با شکوه وی عادت کرده ایم تجربه نسبتا تلخ جدایی پر حرف و حدیث وی از مادرید نمایی تازه از دوران مربیگری مورینو را به منحصه ظهور گذاشته است . دورانی که تلخ شروع شد و تلخ هم به پایان رسید اما لایق این همه شماتت نبود

در گیر و دار عقده گشایی آس و مارکا ( شاید در اسپانیا هم به مربیانی که باج نمی دهند تاخته می شود ) و منتقدانی به مانند بکن بائر و والدانو و .......که انگار سالها یوده منتظر چنین روزهایی بوده اند تا کینه های خود از آقای خاص را خالی کنند کمی هم به دستاوردهای مورینیو و آنچه در این ۳ سال به ارمغان آورد پرداخته می شود تا کمی هم کفه ترازو به نفع آقای یکتا سنگین شود

۱ . روزی که مورینیو به مادرید وارد شد را به یاد می آوریم . جولای ۲۰۱۰ . لشگری تحقیر شده و شکست خورده .تیمی که در برابر بهترین بارسلونای تاریخ یا شاید بهترین تیم تاریخ یک مغلوب محض بود. در یکی از آخرین ال کلاسیکو، با دریافت ۶ گل در برنابئو مغلوب شده بودند و در اروپا هم مغلوب همیشگی لیون بودند. مورینیو وارد شد . خرید های ارزان ولی مفیدی مثل دی مارید و اوزیل و خدیرا انجام داد و مادرید فصل را آغاز کرد . اما آنچه مادریدی کم داشتند ستاره نبود .

فصل را با پیروزی های پی در پی آغاز کردند اما شکست تلخ ۵-۰ برابر بارسلون (که انصافا اختلاف ۲ تیم در آن بازی ۵ گل نبود و بارسایی‌ها هر چه زدند کاسیاس نه نگفت ) کمی پرز را در انتخابش مردد کرد . آقای خاص گفت که بارسلونا یک محصول آماده است که نیاز به آپدیت دارد و مادرید یک محصول نیم ساخته . یرزی دود ک که آن سال ذخیره کاسیاس بود در کتاب خاطرات خود می نویسد که مورینیو بعد از بازی از بازیکنان خواست فردا با خانواده هایشان به سطح شهر بروند و با مردم روبرو شوند . آنچه مادرید کم داشت اعتماد به نفس بود .........

ال کلاسیکو بعدی یک ال کلاسیکوی تمرینی برای فینال کوپا و لیگ قهرمانان بود . کوپا رابعد از ۱۸ سال با هنرنمایی رونالدو و کاسیاس به خانه بردند. لیگ قهرمانان ... په په .... اشتارک ... آلوس و هیگواین و مرور آنچه مورینیو از بردنش شرم داشت ....... لالیگای رکوردها .... شاید بزرگترین ایرادی که مورینیو می توان گرفت این است که در سال سوم حضورش آنقدر تمرکز خود را در شکست دادن بارسا در بازیهای مستقیم گذاشت که از خاطرش رفت تیم هایی مثل لوانته و ختافه هم می توانند دردسرساز شوند

یک تحصیلکرده رشته آمار به سادگی می تواند روند صعودی مادرید برابر بارسا را به نمودار بکشد تا شاید آنهایی که حافظه خوبی ندارند ( یا نمی خواهند داشته باشند ) شاید از طریق تصویر بتوانند بر کینه خود از آقای خاص فائق آمده و به این حقیقت به زعم خودشان تلخ اشاره کنند. مطمئنا طرفداران بارسا هم اذعان دارند که مادرید با مورینیو ترسناک ترین مادرید سالهای اخیر بود. بی انصافیست اگر دستاورد بزرگ مورینیو در ال کلاسیکو آخر را با آن صحنه مشکوک پنالتی زیر سوال ببریم . حتی اگر بازی مساوی می‌شد مورینیو با تیم دوم خود توانسته بارسایی را شکست دهد که در ابتدای حضورش تیمی غیر قابل دسترس به نظر می رسید و لیونل مسی که در برابر مادرید و کاسیاس آقایی می کرد در چند بازی آخر به بازیکنی معمولی و زیر سایه رونالدو تبدیل شده بود

۲. اینکه بعد از ۶ سال حذف پیاپی در یک هشتم نهایی چمپیونز لیگ در برابر لیورپول و رم و لیون و بایرن و همه و همه ...... و تبدیل شدن مادرید به زنگ تفریح در لیگ قهرمانان را به آمار ۳ بار حضور در نیمه نهایی و ۲ حذف پر حرف و حدیث در ۲ سال اول برسانی حقیقتا اگر موفقیت نباشد نمی تواند ناکامی لقب بگیرد . تمام حقیقت همین است . مورینیو در لیگ قهرمانان قهرمان نبود ولی هرگز لقب ناکام لقبی برازنده برای وی نبوده است . ۷ حضور در نیمه نهایی طی ۱۲ سال مربیگری با تیم های مثل پورتو و چلسی و اینتر که تا قبل از وی خیلی تجربه حضور در چنین مراحلی را نداشته اند ( البته اینتر کمی ازین قاعده مستثنی به نظر می رسد ) مورینیو را به یکی از سلاطین ماراتن حذفی تبدیل کرده است مگر آنکه از لنز چشمان والدانو به آمار خیره شوی

۳. نگاهی به خرید های مورینیو می اندازیم .آنها که معتقدند مورینیو بنجل به مادرید تحویل داده است پاسخ دهند که آیا برای آلتین توپ و اسین و آدبایور هزینه ای به مادرید تحمیل شده است .؟؟ حداقل مادریدی‌ها که سالهاست متخصص تبدیل ستاره‌ها به بازیکنان معمولی هستند می توانند ممنون مورینیو باشند که امثال واران . دی ماریا . اوزیل . خدیرا . بنزما ...... را از بازیکنانی معمولی به ستاره هایی در پست خودشان تبدیل کرد .۲ بازی درخشان رافائل واران و گلزنی های پیاپی در ال کلاسیکوها و مهار ستارگان بارسا نوید حضور یک فوق ستاره در سالهای آینده در خط دفاع مادرید را داده است . دفاعی که حتی با کاناوارو هم در برابر مسی یک بازنده به شمار می آمد. مگر نه اینکه تیم های مثل بارسا هم خریدهایی مثل ویا و سانگ و فابرگاس نداشته اند که هرگز سایه ای از بازکنانی که در تیم قبلی خود بوده اند را در بارسا به نمایش نگذاشته اند

۴. شاید یکی از همهترین دستاوردهای مورینیو در مادرید که به آن خیلی هم توجه نشده است کریستیانو رونالدو بوده است . بازیکنی که شاید تا قبل کار کردن با مورینیو بزرگترین ضعفی که داشت نمایش ضعیف در بازی های بزرگ بود . یونان و فرانسه ۲۰۰۴ و ۲۰۰۶ و خراب کردن پنالتی در فینال چمپیونز لیگ ۲۰۰۸ و یک بازی منفعل و به شدت زیر سایه مسی در ال کلاسیکوهای سال اول حضورش در مادرید . این ماحصل نمایش رونالدو در بازیهای حساس بود

اما اکنون رونالدو به برگ برنده مادرید در ال کلاسیکوها تبدیل شده است و حضور چند دقیقه ای وی در آخرین ال کلاسیکو روحیه ای ۲ چندان به مادریدی‌ها داد و سخنی به گزاف نگفته ایم اگر بگوییم حالا مسی ست که در ال کلاسیکوها زیر سایه رونالدو قرار می گیرد . باز هم سری به آمار می زنیم . تعداد گل های رونالدو در ال کلاسیکو به شکل خیره کننده ای بالا می‌رود و کم کم او را به رکوردار گلزنی در ال کلاسیکو ( به نسبت حضور )تبدیل می کند. رونالدویی که در ۶ بازی اول خود برابر بارسا ( چه در منچستر چه در مادرید ) حتی از روی نقطه پنالتی هم دروازه بارسا را باز نکرده بود

۵.داستان کاسیاس . خبرها از رختکن به بیرون درز می کرد و مورینیو مشکوک بود که کار کاسیاس می باشد . مصدومیتی طولانی و حضور مقتدرانه دیگو لوپس . آیا موضوع عجیبی ست که اگر بازیکنی مصدوم شود و جانشین وی خیلی خوب کار کند تا مادامی که جانشین اشتباهی ندارد جایگاه خود را حفظ می‌کند ؟؟؟ آیا از این نمونه به کرات مشاهده نشده است ؟؟؟ حال اگر نیمکت نشینی کاسیاس به مذاق آس و مارکا و دل بوسکه و ژاوی و...... خوش نیامده است مطمئنا مشکل مورینیو نیست

حالا مورینیو به شکلی که هرگز به یاد نمی آوریم رهسپار لندن می شود . برای دوستداران مورینیو که بدرقه باشکوه را جزئی از پلن کاری مورینیو می دانستند اوضاع کمی عجیب غریب به نظر می رسد . اما به قول آقای خاص بعد از ۱۳ سال مربیگری بالاخره باید پذیرفت شکست هم جزئی از فوتبال است. . کارنامه ای که از دید مورینیو و طرفدارانش قهرمانانه نیست برای خیلی از مربیها کارنامه خوبی به شمار می‌رود . در خاطرمان باشد مورینیو بارسایی را با تیم دوم خود شکست داد که دستهای لرزان فرگوسن حاکی از ناتوانی وی در شکست دادن یک از بهترین تیم های تاریخ فوتبال بود .فاتح سانتیاگو برنابئو ۲۰۱۰ حالا با تشویق معدود هواداران مادرید این ورزشگاه را ترک می کند

این کارنامه بهترین معدل برای آقای خاص نبود ولی مطمئنا طرفداران منصف رئال هم معتقدند که مورینیو برنده مطلق که نه ولی بازنده محض هم نبود.