وارد سئول که می‌شوی نخستین چیزی که بیشتر از همه جلب توجه می‌کند، تعصب کره‌ایها به برندهای داخلی گوشی‌های تلفن همراه کشورشان است.

در حالی که در سال‌های اخیر گوشی‌های اپل بازار تلفن همراه را به تسخیر خود در آورده‌اند، اکثریت قریب به اتفاق کره‌ایها با تعصب به دو برند سامسونگ و ال جی از گوشی‌های این دو شرکت استفاده می‌کنند و برند پرطرفداری مثل اپل با وجود برتری‌ همه جانبه‌اش مشتری چندانی در این کشور ندارد.

مردم کره به گونه‌ای درگیر فن‌آوری‌های ارتباطی هستند که انگار مهمترین دوست و همدم‌شان همین گوشی‌های همراه است و اگر چند ده نفر کره‌ای را در یک جا مثل ایستگاه اتوبوس و مترو در کنار هم ببینی تنها صدای آرام کیبورد گوشی‌هایشان است که به گوش‌تان می‌رسد و هیچ صدایی از کسی در نمی‌آید. در این وضع حتما برایتان جالب است که بدانید دولت این کشور مدتی است به افراد خارجی اجازه خرید سیم‌کارت را نمی‌دهد و تاجران و توریست‌هایی که به این کشور می‌آیند مجبورند با قیمت‌هایی گزاف گوشی و سیم‌کارتهایی را اجاره کنند تا بتوانند در مدت حضورشان در این کشور از موهبت ارتباط بهره ببرند. این محدودیت شاید بزرگترین مشکل خبرنگارانی باشد که از ایران برای پوشش بازی ایران و کره به اولسان سفر کرده‌اند و عجیب اینکه هیچ یک از اپراتورهای تلفن همراه در ایران با کره‌ای‌ها قرارداد ندارند و سیم‌کارتهای ایرانی در این کشور فعال نیستند.

در این کشور بزرگ و آرام هر چند در هر جایی می‌شود از اینترنت پرسرعت بهره برد اما نباید برایتان عجیب باشد که نوار کاست -که در اکثر کشورها از جمله ایران منسوخ شده، به وفور یافت شود. هر چند شاید باورش سخت باشد اما در کشوری که بزرگترین تولید کننده‌های فن‌آوری‌های پیشرفته ارتباطی دنیا و وسائل صوتی و تصویری دنیا را در خود دارد، مردمش هنوز از نوار کاست استفاده می کنند و در فروشگاه‌های این کشور همچنان فروش نوار کاست خوانندگان در بورس است.