او که پس از پایان چهارمین دوره ی لیگ برتر فوتبال ایران از ملوان جدا شده بود سالهای موفقی را در تیمهای ذوب آهن اصفهان ، استیل آذین ، سپاهان و استقلال پشت سر گذاشت و دو قهرمانی لیگ برتر ، قهرمانی جام حذفی و نایب قهرمانی لیگ قهرمانان آسیا را تجربه کرد و یکی از بازیکنان ترکیب اصلی تیم ملی در انتخابی جام جهانی ۲۰۱۰ به سرمربیگری علی دایی بود.

اشجاری در ابتدا در باره پیوستنش به ملوان گفت: این اتفاق سال قبل هم افتاد که استیل آذین سقوط کرده بود و من آمدم اینجا با آقای صالح نیا صحبت کردم و همان پیشنهاد ۶۰ میلیون تومانی و گفتند این آقا فوتبالش تمام شده و من رفتم سپاهان و با آن تیم قهرمان لیگ برتر شدیم. سال گذشته من یکسری مشکلات داشتم که البته ربطی به فوتبال نداشت و به همین خاطر نمی‌توانستم در اصفهان بمانم. به مسئولان سپاهان هم گفته بودم که من به دلیل مشکلاتم هر لحظه ممکن است بروم.

وی افزود: دوست داشتم بین تهران وانزلی جایی باشم که نزدیک به خانواده‌ام باشم که کرانچار گفت که یک مدافع چپ بگیرند تا من را آزاد کنند. درباره امسال هم باید بگویم من ۱۰ سال است که خارج از استان بازی می‌کنم. نمی‌گویم که پسشنهاد نداشتم. چند پیشنهاد از تراکتور و گسترش فولاد داشتم. حتی در اردوی سرعین که بودیم دوستان همه شاهد هستند که آقای ابراهیم زاده برای پیوستن به راه آهن به من پیشنهاد دادند ولی واقعیت این بود که اگر قرار بود امسال جایی بازی کنم آن شهر خودم بود. شاید بعضی‌ها بگویند که فوتبال من تمام شده ولی من امسال هم می‌توانستم در یک تیم خوب بازی کنم ولی با جمع بندی که کردم ملوان را انتخاب کردم چون من در فوتبال ایران به هر آنچه که بود رسیدم. قهرمانی لیگ، قهرمانی جام حذفی، نایب قهرمانی آسیا، حضور در تیم ملی و ... همه آن چیزی است که به دست آوردم ولی آن روزی که از ملوان رفتم به دنبال روزی بودم که به ملوان برگردم. حالا هر کس هر جور می خواهد فکر کند. من با ملوانی اینجا بازی کردم که ماهی ۳۰ هزار تومان پول می‌گرفتم، در بزرگسالان با پاداش ۱۰ هزار تومانی بازی می‌کردم. پس کسی نمی‌تواند به من بگوید به خاطر پول به اینجا آمدم چون امسال پول آن‌چنانی در ملوان نیست. روزی هم که از ملوان رفتم ۱۰ میلیون قراردادم بود که یک میلیون و ۷۰۰ هزار تومان را از آن پول را گرفتم و بقیه را نگرفتم. آقای کرامتی شاهد این موضوع است. پس من در بی پولی‌های ملوان در این تیم بازی کردم و در لیگ ۲ درعین جوانی ۱۲ گل برای ملوان زدم. امسال هم با نصف پولی که تیم‌های دیگر پیشنهاد می‌دانند در ملوان ماندم. مهم این است که دوست داشتم در ملوان بازی کنم و منتی سر کسی نمی گذارم و واقعیتش آرزویم بازگشت به ملوان بود.

وی در مورد بازی نکردنش در اواخر حضور در استقلال گفت: در مدتی که در استقلال بازی کردم در کل در ۱۳ بازی در لیگ و ۲ بازی در باشگاهای آسیا حضور داشتم. بعد که تصادف کردم، حتی راه هم نمی‌توانستم بروم. جالب اینکه می‌گویند من در استقلال نیمکت نشین بوده‌ام. شانس بد من این بود که مهمترین بازی‌ها را مصدوم بودم و از دست دادم و در بازی آخر که یک هفته با استقلال تمرین کردم در ترکیب قرار گرفتم. بعد روزنامه‌ها تیتر می‌زدند اشجاری به دلیل بی انضباطی اخراج شده در حالی که من مصدوم و در خانه استراحت می‌کردم. من در ایام عید تصادف کردم و خوشبختانه دکتر نوروزی در صومعه سرا بود و وضعیت من را دید و نامه‌ای در این‌باره برای باشگاه استقلال نوشت.

اشجاری درباره مصاحبه روزهای اخیر خود و اظهارنظرش درباره پیراهن شماره ۸ ملوان اظهار کرد: یکی از خبرنگاران که با هم رفاقت هم داریم به من زنگ زد و گفت شما که می‌خواهید پیراهن شماره ۸ را بپوشید نباید از پژمان نوری اجازه بگیرید. من به او گفتم که من و پژمان با هم خیلی رفیق هستیم و من به حالت شوخی به ایشان گفتم که من و پژمان جایمان را عوض کردیم و با لحن شوخی به ایشان گفتم که مگر باید از پژمان اجازه بگیرم؟ من با پژمان خیلی رفیق هستم و این را ارسطو عزتیان می‌تواند شهادت دهد. دیشب این مصاحبه را در سایت هواداری ملوان دیدم و نظراتی که دوستان داشتند را هم خواندم. من در مورد صحبت‌های آقای احمدزاده هم این را گفتم که متاسفانه هر کس از ملوان کنار گذاشته می‌شود نباید درباره ملوان صحبت کنند و جو را متشنج کند. من در آن مصاحبه هیچ مطلب تندی درباره پژمان نوری نگفتم واین مسئله خنده دار است که از قول من نوشته بودند من ۱۱سال در ملوان شماره ۸ پوشیدم که چنین چیزی صحت ندارد. من روزی که به ملوان آمدم شماره ۲۸ پوشیدم، بعد از آن ۱۱ و ۲سال هم ۸ پوشیدم. روزی هم که پژمان می خواست به استقلال برود من تمام مشکلات و اطلاعاتی که به دردش بخورد را به او دادم. من با پژمان هیچ مشکلی ندارم ولی نمی‌دانم آن مصاحبه چرا اینطور بازتاب داده شده است ومن چنین چیزی نگفتم و این چیزها برای بازیکنان جوان است.

وی در مورد سرمربی و اردوی اردبیل گفت: راستش را بگویم روزی که با ملوان قرارداد بستم من را گیر انداختند. آن روز من مهمان داشتم، آمده بودم انزلی که با من تماس گرفتند که بیا باشگاه و من وقتی وارد باشگاه شدم همه من را دوره کردند و اصلا نگذاشتند من حرفی بزنم و قرارداد بستم ولی البته با رضایت و اطمینان این کار را کردم. درباره مربی نکته مثبت آن سوا از کار تاکتیکی انگیزه اوست. من با مربیان خارجی زیادی کار کردم ولی ایشان انگیزه زیادی دارند. اوایل احساس می‌کرد اینجا مثل لیگهای اروپایی است ولی به مرور به این شرایط عادت کرده است. در بحث فنی هم به مانند مربیان بلوک شرق مثل لوکا بوناچیچ و کرانچار کار می‌کند. یکی دیگر از نکات مثبت او شخصیت بالایش است. او به همه یک جور نگاه می‌کند ودر بحث تاکتیکی چیزهای جدیدی را ارائه می دهد که برای ملوان جدید است.

اشجاری افزود: در زمان ما وقتی که قهرمان امیدهای کشور شدیم ۱۹ بازیکن از تیم ما به بزرگسالان راه یافتند و جزو تیم اصلی به میدان می‌رفتند و در سال ۸۰ همه آنها از ستاره‌های ملوان بودند و تا سال ۸۳ در ملوان بودند و کم کم از ملوان جدا شدند. الان هم من فکر می‌کنم که امسال همان دوره است. دیگر ما نمی‌توانیم منتظر بمانیم که کی اشجاری به ملوان بر می‌گردد، کی نوری بر می‌گردد که به ملوان کمک کند. الان فوتبال حرفه‌ای اینها را قبول نمی‌کند. شما الان بگویید در این ۵ یا۶ سال ملوان ۱ پدیده به غیر از سعید عزت الهی داشته یا نه؟ ولی اینطور نیست و یکی از دلایلش همین مربی خارجی است چون برایش فرقی نمی‌کند چه کسی بازی می‌کند. فکر می کنم که هواداران با صبوری می توانند به ملوان امسال کمک کنند. این تیم نیاز به زمان دارد. شاید ما چند بازی را واگذار کنیم ولی مطمئنم که این تیم جواب می‌دهد.

وی با بیان اینکه فوتبالیستی که از لحاظ فوتبالی پر رو نباشد به هیچ جا نمی رسد افزود: فکر می‌کنم که ما در اینجا خیلی پتانسیل داریم ولی همه نمی‌توانند به تیم بزرگسالان راه پیدا کنند. ما جوان‌هایی را داشتیم که فرصت به آنها داده نمی‌شد چون دنبال نتیجه‌گرایی هستیم. یک زمانی محمد احمدزاده جرات این کار را داشت چون آن زمان می‌طلبید ولی الان نه و حق هم دارد چون همه از فوتبال امروز نتیجه می‌خواهند ولی مربی خارجی سر نترسی دارد و این سر نترس یا می‌گیرد یا نه. احتمال موفقیت زیاد است. موقعی که آقای احمدزاده به من در لیگ ۲ بازی داد، من از ترس می‌لرزیدم ولی در کنار بازیکنانی مثل بیژن شجاعی و اسماعیل دانشور بازی می‌کردم که یک روزی آرزوی دیدن آنها را از نزدیک داشتم چون طرفدار ملوان بودم. الان هم بهترین فرصت برای جوانان است که از بازیکنان با تجربه و در کنارشان بودن نهایت استفاده را ببرند. ما وقتی به بزرگسالان رسیدیم روزی که آقای احمدزاده ازمن خواست که به تمرین بیایم من را از سرویس پیاده کرده و گفتند خودت باید به محل تمرین بیایی یا بعد از تمرین باید بدنبال توپ می گشتیم یا قبل از تمرین توپ باد می‌زدیم و می‌گفتند که این مکتب است که اگر بازیکن جوان در ابتدای راه، سختی ببیند به جاهای بزرگی می‌رسد.

حسن اشجاری درباره آخرین بازی که برای ملوان کرد و حسش برای بازی مجدد در انزلی گفت: آخرین باری که برای ملوان بازی کردم مقابل ذوب آهن در اصفهان بود و بازی ماقبل پایانی لیگ بود. شاید خیلی‌ها ازاین جوابی که می‌دهم برداشت بدی بکنند ولی واقعیت را بگویم و همین الان هم که این را می‌گویم بازهم همان حس را دارم که هردفعه و با هر تیمی که به انزلی آمدم به محض ورود به زمین تمام موهای بدنم سیخ می‌شد. یک حس خیلی خاصی است. من درآن بازی معروف ملوان –پرسپولیس که مرحوم قایقران ۲ گل به پرسپولیس زد در ورزشگاه بودم و ازآن روز تا به الان هروقت وارد استادیوم انزلی می‌شوم همان حس آن روز را دارم. آن موقع من هنوز بازیکن ملوان نبودم. روزی که وارد ملوان شدم درزمین پاس برای تمرین رفته بودیم، در آن موقع چون از فومن وارد این تیم شده بودم وآن تیم ملوان در کوران مسابقات بود حتی در تمرین هم به من پاس نمی‌دادند. من همان موقع تصمیم گرفتم اینقدر خوب کار کنم و موفق شوم و از اینجا به مدارج بالاتر برسم، نه بخاطر اینکه از رفتار آنها ناراحت شده باشم بلکه انگیزه‌ای شد تا به هدفم برسم. من بهترین رفیق‌هایم انزلی‌چی هستند اگر ۱۰۰۰تا رفیق داشته باشم بدون شک۹۸۰ تای آنها انزلی‌چی هستند. من هیچ وقت گذشته‌ام رافراموش نکرده‌ام. من درست است که سال‌های زیادی از ملوان جدا شده‌ام ولی همیشه تمامی اخبار ومطالب موجود در رسانه‌ها و روزنامه‌ها را که در مورد ملوان بود را پیگیری می‌کردم.

اشجاری در پایان گفت: بهترین خاطره من با ملوان صعود به لیگ برتر بود که بعدش وقتی به انزلی آمدیم با استقبال هواداران مواجه شدیم و به دیدار آقای نجفی رفتیم. صحبت من با هواداران این است که مهمترین نقش را امسال هواداران دارند و نباید فشار آنچنانی روی بازیکنان ما بیاورند وآستانه تحمل خود را بالا ببرند. مطمئنا این فصل ملوان جدیدی را می‌بینند. تیمی که با سال قبل خیلی فرق می‌کند. پارسال کسب سهم آسیا برای ملوان زیاده‌خواهی بود و همین فشار را روی بازیکنان زیاد کرد. من می‌گویم که ملوان در فینال جام حذفی شایسته‌ی کسب سهمیه آسیا بود ولی در لیگ با حضور غول‌های اقتصادی فکر نکنم که کسب سهمیه برای ملوان امکانپذیر بود. شما اگر بهترین بازیکنان دنیا را در یک تیم جمع کنی ولی منابع سخت افزاری ومالی خوبی برای ساپورت آنها فراهم نکنی، خودبه‌خود آن بازیکن افت می‌کند. درفوتبال باید حتما چیزی بکاری که چند سال بعد درو کنی.