آرسن ونگر علاقه خاصی به فوتبال آلمان پیدا کرده. او به آکادمی جوانان اشتوتگارت و بروسیا دورتموند حمله برده و سرگه انگابری و توماس آیسفلد را خریداری کرده. او همچنین لوکاس پودولسکی و پر مرتساکر را خریده است..
آرسنال قرار است لوییز گوستاوو را هم بخرد. فردی که در فرهنگ فوتبال آلمان رشد یافته و از دوران نوجوانی در این کشور رشد کرده است. گوستاوو در هنگام ورود به بایرن گفت این ویژگی‌های آلمانی‌ها را می‌ستاید: «دیسیپلین و انضباط، سر وقت بودن، و این که مردم همیشه رفتار مناسب و صادقانه‌ای دارند». او در زمانی حتی درباره حضور در تیم ملی آلمان هم صحبت کرد.
از آن هنگام که تیاگو آلکانتارا به تیم پپ گواردیولا آمد رفتن گوستاوو از بایرن روز به روز محتمل‌تر شد.
جا در خط میانی بایرن واقعا اندک است، به‌ویژه این که پپ از سیستم ۱-۴-۱-۴ استفاده می‌کند.
گوستاوو در جام کنفدراسیون‌ها در برزیل نشان داد که چه قابلیت‌هایی دارد. با این حال او در مونیخ باید با تیاگو، باستین شواین‌اشتایگر یعنی نماد باشگاه، و خاوی مارتینس که گران‌ترین خرید تاریخ بایرن است رقابت کند.
رفتن به انگلیس برای گوستاوو بد نیست. او می‌تواند در یکی از بهترین باشگاه‌های اروپا حضور پیدا کند و همان نمایش‌هایی را داشته باشد که لوییز فلیپه اسکولاری پیش از جام جهانی می‌خواهد. بسیاری از طرفداران بایرن از رفتنش ناراحت خواهند شد. چون او واقعا حتی یک بار هم برای بایرن ضعیف بازی نکرد. تنها مساله این است که رقابت برای او بسیار سنگین بود.
لوییز گوستاوو یک هافبک میانی برزیلی معمولی نیست. او دو فلسفه فوتبال دور از هم را با هم دارد. خودش در روز حضور در بایرن گفت: «من احتمالا بتوانم با توپ حرکاتی تکنیکی انجام دهم. اما سبک من این نیست. من کارهای ساده اما موثر را ترجیح می‌دهم.»
هرچند او شهرتش را با شایستگی و با سخت‌کوشی به دست آورده، اما اکنون در اولویت حضور در ترکیب اصلی نیست و احتمالا به نزد ونگر خواهد رفت. این که بایرن در دو تابستان پیاپی خاوی مارتینس و تیاگو آلکانتارا را خریده به این معناست که گوستاوو دیگر جایی در این تیم ندارد. انعطاف‌پذیری او در هنگام ورودش ستایش شد اما اکنون دیگر به این موضوع اهمیتی داده نمی‌شود.
پپ گواردیولا تلاش می‌کند بایرن را طبق تصویر خودش بازسازی کند و به جای این که مانند یوپ هاینکس و لوییس ون‌گال بخواهد دو بازیکن در عمق خط دفاعی قرار دهد تنها یک بازیکن را در این پست می‌گذارد. باستین شواین‌اشتایگر در دیدار جمعه‌شب مقابل بروسیا مونشن‌گلادباخ در این پست بازی کرد و در اواخر بازی هم یان کرشهوف به میدان رفت و صخره خط میانی را مستحکم ساخت.
مارتینس که گواردیولا در بارسلونا هم به دنبالش بود، و تیاگو که ستاره آکادمی بارساست، بسیار در پست‌های میانی بازی خواهند کرد. تونی کروس هم گزینه قابل توجهی است. در هر ترکیبی گوستاوو فرصتی اندک برای درخشش می‌یابد.
این یعنی بحران برای این بازیکن ۲۶ساله که دوران درخشش او در تیم ملی مصادف شده با مشکل در باشگاه. او در آگوست ۲۰۱۱ برای دیداری دوستانه به تیم ملی دعوت شد. آن هم مقابل آلمان. گوستاوو از آن هنگام توانسته خود را به عنوان بازیکنی اصلی در تیم در کنار پائولینیو نشان دهد. سیستم برزیل در حالت کلی شبیه به سیستم بایرن با هاینکس است. با توجه به تعداد بازیکنان بااستعداد برزیل، گوستاوو نیاز به این دارد که در سطح باشگاهی مرتب بازی کند تا از جایگاهش در تیم ملی محافظت کند. بایرن نمی‌تواند در این فصل حساس که به جام جهانی منتهی می‌شود به او تضمین بازی بدهد.
ولفسبورگ، دیگر باشگاهی که می‌تواند مقصد او باشد، باشگاهی نیست که به او در این سطح از پیشرفتش کمک کند. هر چه باشد او بازکنی است که فصل گذشته با باشگاه و کشورش هر چه جام بود به دست آورد، هرچند که در بایرن به اندازه‌ای که می‌خواست بازی نکرد که البته به دلیل رقابتی فزاینده با مارتینس بود. شاید به دلیل ذات فروتن و بی‌سروصدایش است که کیفیت تکنیکی او در بایرن و برزیل زیر سایه بازیکنان پردرخشش‌تری مانند فرانک ریبری و نیمار قرار می‌گیرد. او بازیکنی است کاربردی. همانی که برای تیمش خطر می‌سازد.
در جام کنفدراسیون‌ها نقاط قوت گوستاوو تحت توجه بیشتری قرار گرفت. او عاشق گرفتن مسئولیت است؛ دوست دارد توپ‌ها را از حریف پس بگیرد و مالکیت توپ را به نفع تیمش درآورد. پائولینیو را می‌توان بازیکن انرژیک‌تر محور میانی برزیل دانست، اما گوستاوو هم در زمینه مالکیت توپ کمتر از او نیست. او پاس‌هایی دقیق می‌دهد. هم کوتاه و هم بلند. همچنین از انضباط بالایی در جای‌گیری بهره‌مند است و به شکلی غریزی به مناطق مهم میدان می‌رود. او می‌تواند با پای چپ مهلکش هنگامی که لازم باشد گل بزند. گوستاوو در آلمان به عنوان مدافع میانی هم بازی کرده و قابلیت بازی حتی در پست مدافع چپ را هم دارد. تکل‌های محکم بخشی مهم از بازی تدافعی اوست و به این ترتیب او کم کارت نمی‌گیرد.
اما او بی‌تردید آرسنال را بهتر خواهد کرد. گوستاوو مکمل میکل آرتتا می‌شود و دقیقا همان بازیکنی است که آرسنال نیاز دارد تا در میانه میدان مسئولیت را به عهده گرفته و مالکیت را تضمین کند. آرسنال مانند بایرن به بالا بودن مالکیت توپ علاقه دارد و در آمار مسابقات در این زمینه معمولا عدد بسیار بالاتری دارد. آنها نیاز به بازیکنی دارند که بتواند هنگامی که توپ لو می‌رود آن را باز پس بگیرد. گوستاوو همانی است که آنها می‌خواهند.
کسی که او را آرسن ونگر آلمان می‌خوانند، یعنی رالف رانگنیک، به دلیل فروش لوییز گوستاوو در زمستان ۲۰۱۱ از هوفنهایم جدا شد. اکنون باید دید او اگر به آرسنال برود چه خواهد کرد.
مسعود اوزیل: آرسنال می تواند بیشتر از این پیشرفت کند 
