با خاطراتی دلنشین از موفقیت هایی که با تیم لندنی کسب کرده، حالا ژوزه مورینیو کلیدهای موفقیتش در دوره اول حضورش برروی نیمکت مربیگری را به رشته تحریر درآورده . مورینیو در کتاب «سرمربی» که در اواخرماه جاری میلادی در انگلیس به فروش می رسد، به جزئیاتی از جمله نکات روانی که به او اجازه دادند تا چلسی را به جمع تیم های برتر فوتبال انگلیس برساند، اشاره کرده است. او با چلسی دو بار قهرمان لیگ برتر شد، اتفاقی که شاید نیم قرن بعد از اولین قهرمانی چلسی در لیگ برتر رقم خورد. خود مورینیو می گوید:« وقتی درسال ۲۰۰۴ برای اولین بار به چلسی رسیدم، توقعات مشخص و قابل قبولی را برای خودم و برای بازیکنان تعریف کردم. ما در زمان مناسب و ایده آلی از کارنامه های ورزشی مان با هم آشنا شدیم.»

سرمربی پرتغالی ادامه داد:« در آن زمان بازیکنان چلسی به یک لیدر نیاز داشتند ومن به شیوه خوب و مناسبی توانستم این توقع را برآورده کنم. من مبدل به لیدر جنجالی و پربرخورد شدم، چون در آن زمان حس می کردم که تیم به چنین رهبری نیاز دارد. مااز گفتن اینکه بهترین هستیم ترسی نداشتیم. می گفتیم که می خواهیم قهرمان شویم و یا اینکه ما خاص هستیم.» و بدین ترتیب استراتژی جنگ های روانی و لفظی اش با همکارانی مثل فرگوسن، ونگر و بنیتس را توجیه کرد.

در کتاب «سرمربی» مورنیو به این نکته اشاره کرده که همیشه سعی می کرده تا به بازیکنانش نزدیک شود و هیچ وقت با ستاره های بزرگ مشکلی نداشته:« من آن کسانی که می گویند که داشتن یک ستاره بزرگ درتیم یک مشکل است و یا کسانی که می گویند که نمی توان ۲ یا ۳ ستاره تراز اول را درکنار هم در یک تیم داشت را درک نمی کنم. من حتی ۱۱ ستاره در تیمم داشتم.»

اقای خاص البته فاکتورها و عوامل دیگری را هم در موفقیتش تاثیرگذار می داند:« خیلی‌ها می گویند که نمی توان با بازیکنان دوست بود. ولی من دقیقا برعکسش را می گویم. مورینیو براین باور است که اگر سرمربی دوست بازیکنانش نباشد، آنها نمی توانند به حداکثر پتانسیلشان در تیم برسند. وقتی درک متقابل بیشتری وجود داشته باشد، هدایت تیم کار آسان تری است.»

سرمربی پرتغالی اعلام کرده که واقعا خوش شانس بوده که تجربه مربیگری در پرتغال،اسپانیا، ایتالیا و انگلیس را داشته و البته یادآوری کرده که شیفته فرهنگ فوتبالی انگلیس است:« جو، فشردگی و حساسیت و احساسات حاکم برفوتبال انگلیس چیزی است که قابل مقایسه با سایر کشورها نیست.»