فردی که امروز به عنوان سرپرست روی نیمکت استقلال می نشیند و قرار است مقابل یک تیم تایلندی تیمش را دراه رسیدن به قهرمانی آسیا همراهی کند خودش یک پا تایلند شناس خبره است و با فوتبال ، اهالی فوتبال در این کشور و جو تیم‌ها و ورزشگاه های این کشور آشنایی زیادی دارد.
میرشاد ماجدی به عنوان اولین بازیکن ایرانی شاغل در فوتبال تایلند و کسی که بیشترین سال حضور را در فوتبال این کشور جنوب شرق آسیا داشته حالا در قامت مدیر تیم آبی پوش ایران مقابل بوریرام همراه تیمش صف آرایی خواهد کرد و شاید این تقابل برای او جالب تر از بقیه استقلالی‌ها باشد.
ماجدی&#۱۶۰; از حضورش در تایلند و تیم بوریرام می گوید.
امروز عکس جالبی در سایت باشگاه استقلال می دیدم و یادمان افتاد شما سال‌ها در تایلند بازی کردید و آنها را خوب می شناسید.
بله اما این عکس مربوط است به حضور ناظر قرقیزستانی مسابقه در محل تمرین.ایشان مچ کومیشینر یا همان ناظر بازی هستند که در حاشیه تمرین با او صحبت می کردم.
شما چه زمانی به تایلند رفتید و چند سال در این کشور حضور داشتید؟
سال ۱۹۹۵ بود که رفتم و ۸-۷ سال در آنجا بازی کردم که در لیگ برتر این کشور بود و دو سه سال هم به عنوان مشاور اصلی کمیته فوتسال تایلند همراه آقای آدی ساک بودم.
قبل از شما هم کسی برای فوتبال حر فه ای به تایلند رفته بود؟
نه من اولین نفری بودم که به این کشور رفتم و بعد از آن من خودم نفراتی مثل عباس سرخاب،ایمان عالمی،ناصر عباسی و امیر میرزائیان را به تایلند بردم.
حضور در این کشور با توجه به شرایط زندگی در آنجا و غذاهای عجیب و غریبش برایتان سخت نبود؟
خب من هدف داشتم و به همین خاطر بالاخره باید از یک جایی شروع می کردم.واقعیتش این است که اول دنبالد درآمدزایی بودم اما بعد از آن با ارتباطاتی که ایجاد کردم و با اقای آدی ساک دوست شدم شرایطم تغییر کرد و دوستان زیادی در ای اف سی پیدا کردم.در ضمن با فوتسال هم عجین شدم و اختیار پیدا کردم تا کارها را انجام بدهم .البته نظرات دیگران هم محترم بود اما شرایطم بهتر شد و مسیرم تغییر کرد.
اولین تیم تان در تایند چه نام داشت؟
من در تیم بی اس سی تروساسانا بازی می کردم که دو سال قبل از من قهرمان تایلند شده بود .بعد از آن به تیم تی او تی یا همان مخابرات پیوستم و پس از آن هم یک سال برای یاسوب یا همان دخانیات بازی کردم.
همه این تیم‌ها متعلق به بانکوک بودند؟
بله،آن زمان کل لیگ تایلند در بانکوک برگزار می‌شد و تعداد تیم های لیگ هم ۱۴ تا بود.
کیفیت لیگ و تیم هایش چطور بودند؟
خوب بود.من همیشه گفته ام لیگ تایلند قویتر از تیم ملی اش بوده چرا که تیم‌ها از بازیکنان خارجی استفاده می کنند.در این لیگ هر تیم می تواند ۶ تا ۸ بازیکن خارجی داشته باشد و از ۶ نفرشان در میدان استفاده کند.
زمانی تیم فارمرز بانک تایلند هم دو بار قهرمان جام باشگاه های آسیا می شد.
بله ،فکر کنم این قهرمانی‌ها برمی گردد به قبل از رفتن من به تروساسانا.آن سال‌ها سایپا نماینده ایران در این رقابت‌ها بود.
اصلا چه شد که تایلند را به عنوان مقصد فوتبالی تان انتخاب کردید؟
حقیقیتش این است که ما سال ۹۱ همراه تیم استقلال برای شرکت در مرحله نهایی جام باشگاه های آسیا به قطر رفته بودیم .همان سالی که در فینال و در ضربات پنالتی به الهلال باختیم و نایب قهرمان شدیم.آنجا بود که با بچه های تیم گمرک تایلند یا همان پارت آتوریتی که در زبان محلی تالیا گفته می‌شد آشنا شدم و با هم شماره تلفن رد و بدل کردیم.یک سال از این اتفاق گذشت که من با آن بازیکن تماس گرفتم و بعد از صحبت با او همان بازیکن شماره تلفن آقای موراوین ماکوت رئیس باشگاه تروساسانا را به من داد و مقدمات حضورم در این باشگاه فراهم شد.اتفاقا همین آقای ماکوت الان رئیس فدراسیون فوتبال تایلند است.
اولین قراردادتان در فوتبال تایلند چقدر بود؟
حدود ۳۵۰۰ دلار.
واقعا با غذاهای آنها کنار آمدید یا از فست فود و غذاهای بین المللی استفاده می کردید؟
(با خنده)خب اولش سخت بود اما کم کم عادت کردیم ضمن اینکه من نرفته بودم که ۱۰ روز بمانم و به همین خاطر همه چیز فراهم کردم و خودم با تهیه وسایل آشپزی غذا درست می کردم.من اکثرا در خانه غذا می خوردم.
زبان عجیب و غریب تایلندی را چطور یاد گرفتید؟
واقعا زبان خیلی سختی است و بیشترش لهجه به حساب می آید.من بعد از دو ماه دیدم دارم دپرس می شوم .خودم انگلیسی ام خوب نبود و آنها هم انگلیسی نمی دانستند و نمی توانستم ارتباط برقرار کنم .بعد یک دیکشنری خودم درست کردم با سه زبان تایلندی،فارسی و انگلیسی که اتفاقا هنوز دارمش.بعد شروع کردم روزانه حرف زدن و رفتم جلو تا کلمه‌ها و جمله های جدید را حفظ کردم ویاد گرفتم.اوایل سعی می کردم حفظ کنم و سخت بود اما آرام آرام راه افتادم.
پس با این بوریرامی‌ها هم حسابی گپ می زنید.
بله اتفاقا الان داشتم با کاپیتان بوریرام حرف می زدم.اسمش هست گوب.البته اینها یک اسم شناسنامه ای بلند دارند اما یک «نوش نیم »هم دارند .زمانی که من در تیم تی او تی بودم این بازیکن جزو نفرات جوان مان بود و دیروز به مدیرعامل شان می گفت میرشاد به من سرزدن یاد می داد.
شما در آن زمان تیم بوریرام را می شناختید؟
نه،هیچ شناختی نداشتم .ظاهرا این تیم متعلق به یکی از شهرستان های خیلی کوچک تایلند است . متعلق به ایالت موتون تونی و بوریرام یکی از شهرهای این ایالت به حساب می آید.در آن ۸-۷ سالی که من آنجا بودم این اسم را نشنیده بودم .البته تیمی که اخیرا بوریرام را شکست داده را می شناسم.اسم این تیم هست چیگرای یونایتد که این تیم متعلق به شهر بزرگی است.چنگرای و چیگرای مثل مازندران و گیلان خودمان هستند و در شمال تایلند قرار دارند .وضعیت آب و هوایی این دو منطقه هم با بقیه کشور فرق دارد و خنک تر است.البته شنیدم که بوریرام تا بانکوک ۳۸۰ کیلومتر فاصله دارد.
پس این تایلند شناسی شما حتما به استقلال کمک خواهد کرد.
ما که ادعایی نکردیم اما بعضی‌ها نوشته اند ماجدی خوش خدمتی کرده و از این حرف ها.زندگی من آنجا تمام شده و اگر هم کمکی می کنم برای باشگاهم انجام می دهم.من اگر به باشگاهم کمک نکنم به چه کسی باید کمک کنم؟
موضوع چیست؟
یک جا درباره در اختیار گذاشتن فیلم بازی چیزهایی نوشته اند اما من می دانم این دوست عزیز کیست و چه کاره است که این اطلاعات را داده .حالا می خواهند اسمش را خوش خدمتی بگذارند یا هر چیز دیگر اما باید بگویم من آنقدر آنجا سالم زندگی کردم که موفق شدم دوستان زیادی پیدا کنم .اسم این کار هم وظیفه شناسی است و باید برای باشگاه حریف هم تسهیلاتی فراهم می کردیم و دوست داریم آنها هم راضی باشند ضمن اینکه می دانیم آنها هم نمی خواهند بابت این کارها به ما پولی بدهند.
با این حساب شما می توانید در تایلند کمک بزرگی برای تیم استقلال باشید.
من همیشه دوست داشتم برای استقلال تاثیر گذار باشم اما در مصاحبه های قبلی ام گفته ام اگر می خواهیم صعود کنیم باید در همین تهران کار را تمام کنیم چون شکست دادن تیم های تایلندی در شهر خودشان کار سختی است.
شما فیلم بازی های بوریرام را دیده اید ؟کیفیت فنی اش چطور است؟
بله فیلم شان را دیده ام.کیفیت خوبی دارند اما یکی از بهترین هایشان که جزو بهترین گلزنان لیگ تایلند بوده را با خودشان نیاورده اند.زمانی که لیست شان را دیدم این را از مدیر عامل شان پرسیدم که گفت چون مشکل زانو داشت اسمش برای لیگ قهرمانان رد نشده و فقط در لیگ خودشان بازی می کند.
در این یکی دو روز که آمده اند ارتباطات خوبی با آنها برقرار کرده اید؟
بله .خودم رفتم فرودگاه استقبال شان و از آنجایی که می دانستم به خرما علاقه دارند نفری یک بسته رطب مضافتی که شیره دارد به نفرات تیم شان دادم .
شما زبان انگلیسی را هم در تایلند یاد گرفتید؟
بله چون قراردادهایی که می نوشتیم به زبان انگلیسی بود .البته زبان انگلیسی من خیلی قوی نیست اما کلا دو زبانه شدم و از آن دیکشنری خیلی کمک گرفتم.
پس آن دیکشنری تاریخی شده برایتان.
بله ،اتفاقا ورق هایش کاهی شده و الان نمی دانم کجا گذاشتمش.قبلا همیشه همراهم بود.
خواندن و نوشتن زبان تایندی هم خیلی دشوار است.در این بخش هم به جایی رسیدید؟
،نه اصلا.نمی توانم بخوانم یا بنویسم چون حروف خیلی دشواری دارند.البته فردی که علاقه داشته باشد و بخواهد یک جا کار کند و درآمد داشته باشد این را هم یاد می گیرد.
شما از همراهی چند استقلالی دیگر در تایلند گفتید.
بله عباس سرخاب و ایمان عالمی و ناصر عباسی در تروساسانا بودند که بعد از یک دو سال یعنی در سال های ۹۵ و ۹۶ برگشتند.بعد از آن من به تی او تی رفتم و امیر میرزائیان را به این تیم بردم که او هم بعد از دو فصل برگشت.من با این تیم ادامه دادم تا سال ۲۰۰۲ و بعد از آن به مدت ۶ ماه برای تیم گنتوم ویتنام بازی کردم.
پس اگر استقلال بخواهد یک تور آسیای جنوب شرقی بگذارد شما می تواند یک تورلیدرخوب برای تیم تان باشید؟
( با خنده) فکر کنم آن دوست عزیز که اطلاعات را به روزنامه‌ها داده بهتر باشد!
شما به غیر از آن کاپیتان بوریرام فرد دیگری از تیم یا باشگاه شان را می شناختید؟
نه،رئیس این باشگاه قبلا وزیر فرهنگ تایلند بوده و شخصی کاملا سیاسی است.همسرش هم جزو مسوولان شهر بوریرام بوده با پستی مثل فرماندار یا استاندار.یعنی خانواده ای با کلاس و معروف هستند .من با مدیر عامل این باشگاه که صحبت می کردم چیزهای جالبی می گفت.می گفت هر چقدر که در سال بودجه مان هست ۷-۶ میلیون دلار اسپانسر می گیریم.ضمن اینکه آنها خودشان لباس خودشان را تولید می کنند و به نام بوریرام لباس می زنند و می فروشند.
پس با مدیرعامل شان هم حسابی گپ زدید.
بله با هم از هواداران شان و موتونتانی گفت و اینکه یک استادیوم ۲۴ هزار نفری دارند.می گفت در بازی قبل ۲۷ هزار بلیت فروخته شده بود که سه هزار نفر سر پا ایستاده بودند و بازی را تماشا کردند ضمن اینکه ۱۵ هزار نفر هم بیرون استادیوم پشت در های بسته مانده بودند.برای خود من این مساله خیلی جالب بود چون زمانی که من در تایلند بازی می کردم اینطوری نبود و نهایتا ۳-۲ هزار نفر به استادیوم می آمدند.اما جالب ترین حرفش این بود که از هیچ اسپانسری استفاده نمی کنند و لباس هایشان مربوط به یچ برندی نیست.خودشان تولید می کنند و خودشان هم می فروشند اما چون در آنجا کپی رایت رعایت می شود از این راه درآمد دارند.
پیش بینی شما از بازی فردا با این تیم چیست؟
من به بازی فردا و نتیچه اش خوشبینم چون تیم ما در شرایط خوبی قرار دارد ،هم از نظر جسمی هم روانی و امیدوارم با حداکثر اختلاف و یک نتیجه خوب از زمین خارج شویم چون می دانم در شرایط آب و هوایی آنجا تایلندی‌ها از میزبانی شان خوب استفاده می کنند.البته نمی گویم که میزبان های خوبی نیستند، اتفاقا همه چیز را رعایت می کنند اما بلدند چطوری در شهر خودشان بازی کنند .بنابراین ما در تهران باید کار را تمام کنیم.
به هر حال استقلال در این دو بازی می تواند از تجربه شما استفاده کند.
من آن چیزی که به عنوان تجربه در اختیار دارم را انتقال می دهم اما تصمیم گیرنده آقای قلعه نویی است.
و قطعا این تقابل برای شما ویژه تر از سایر استقلالی‌ها خواهد بود.
به نوعی بله.همان طور که گفتم شماره ۸ آنها که کاپیتان شان هم هست و سبیل گذاشته به محض دیدن من به مدیرعامل شان گفت میرشاد را به خاطر می آورم و آن داستان آموزش سر زدن را تعریف می کرد.این بازیکن الان یکی از سوپر استارهای فوتبال تایلند به حساب می آید و در تیم ملی کشورش بازی می کند.