این عکس نیمکت پرسپولیس در سال ۱۳۷۷ را نشان مى دهد. در تصویر مت کوویچ در کنار دستیاران خود، ناصر محمدخانی و فرشاد پیوس، و محمود خوردبین نشسته و امیر عابدینی مدیر باشگاه هم در این عکس دیده می شود. بعد از جدایی استانکو از پرسپولیس، عابدینی یک مربی کروات دیگر به نام ایوان مت کوویچ را جانشین وی کرد. این مربی که عملکردى ناموفق داشت تنها بعد از ۳ هفته از شروع لیگ آزادگان ۷۷-۷۸ جای خود را به سلطان قرمزها داد، تا على پروین در بازى پرسپولیس- فجر شیراز با استقبال گسترده یکصد هزار نفرى پرسپولیسى‌ها به فوتبال بازگردد.
بازگشت پروین پس از شکست سه بر یک پرسپولیس با مت گویچ در تالش مقابل چوکاى این شهر رخ داده بود تا علی پروین سرمربی سابق پرسپولیس بعد از ۵ سال خانه نشینی دوباره به این تیم بازگردد و پس از آن طی ۴ سال موفق به کسب ۳ جام قهرمانی لیگ و یک جام حذفی شد.
بر روى نیمکت پرسپولیس دو بازیکن بزرگ تاریخ فوتبال ایران و آسیا نشسته اند که متاسفانه هرگز در جرگه مربیان به اندازه یک دهم بازیگریشان هم توفیقى کسب نکردند. ناصر محمدخانى پس از آن اتفاق شوم خانوادگى براى همیشه از جامعه فوتبال محو شد و فرشاد آقاى گل هم هر چند ابتداى سرمربى گرى اش نسبتا در تراکتورسازى موفق بود و استارت خوبى زد اما خیلى زود از سطح نخست فوتبال ایران دور شد و حالا شاید تصور حضورش در سطح بالاى فوتبال دور از ذهن باشد. اینکه فوتبال ما چه چرخه معیوبى دارد که نمى تواند از بزرگترین ستارگان تاریخ فوتبالش درست بهره گیرد تا بازهم بتوانیم شاهد ظهور نخبه هایى این چنینى باشیم یکى از اصلى ترین مشکلات نه فقط فوتبال که تمام جامعه ورزش ما است.
نکته دیگر را باید در حضور عابدینى جستجو کنیم. داستان غیر از جوانى رییس سابق فدراسیون فوتبال ایران، علاقه همیشگى او بر نشستن روى نیمکت تیم هاى تحت مدیریتى اش است. حالا که این روزها داستان دخالت او در کمیته فنى داماش نقل محافل است، این عکس سندى است که نشان مى دهد عابدینى در گذشته هاى دور هم این شوق و علاقه را داشته و فقط به سبب نبودن گسترده رسانه‌ها به سبک امروز این موضوع پنهان مانده است. شاید فقط در دوره حضور على پروین در پرسپولیس این اعمال نظر‌ها به حداقل رسیده بود!